Εισάγουμε ζάχαρη για να εξάγει η Γερμανία αυτοκίνητα!
Η Ελλάδα κάλυπτε τις ανάγκες της σε ζάχαρη και εξήγαγε το 70% της παραγωγής της στην Ευρώπη. Όμως, λόγω της συμμετοχής μας στην Ε.Ε. έπρεπε να συμμορφωθούμε με τις απαιτήσεις της, που είναι στην ουσία απαιτήσεις των Γερμανών. Οι Γερμανοί λοιπόν αποφάσισαν ότι η Ευρώπη δεν πρέπει να εισάγει Ελληνική ζάχαρη, αλλά και η Ελλάδα να μειώσει τόσο την παραγωγή της που να αναγκάζεται να εισάγει και αυτή ξένη ζάχαρη για να καλύψει τις δικές της ανάγκες.
Η ζάχαρη εδώ και πολλά χρόνια εισάγεται σε Ελλάδα και Ευρώπη από τη Βραζιλία. Και ο λόγος? Η συμφωνία Γερμανίας - Βραζιλίας για ανταλλαγή προϊόντων. Να πουλάνε οι Γερμανοί αυτοκίνητα στη Βραζιλία και οι Βραζιλιάνοι ζάχαρη στην Ευρώπη (γιατι βέβαια αν πουλούσαν ζάχαρη μόνο στη Γερμανία δεν θα μπορούσαν να πετύχουν ισοζύγιο και η συμφωνία δεν θα ήταν προς το συμφέρον τους)
Προσπαθούν λοιπόν να ιδιωτικοποιήσουν την ΕΒΖ, από τουλάχιστον το 2004. Προσπαθεί ο κάθε Πανταλάκης να μαζέψει τα αμάζευτα. Φταίνε οι διορισμένες διοικήσεις; Φταίνε. Φταίνε οι αγρότες και οι συνδικαλιστές; Ούουου... κυρίως αυτοί, πάντα αυτοί... Τι να μαζέψεις όμως όταν παίζεις με σημαδεμένη τράπουλα και η λέσχη έχει κανόνες σε βάρος σου; Ποιό κορόϊδο θέλει να τα βάλει με μία "ΕΕ" που επί 20 χρόνια ράβει και κόβει στα μέτρα του γερμανικού αφεντικού της;
Οι περισσότεροι Λαρισαίοι δεν το ‘χουν «χωνέψει» ακόμη. Άλλωστε είναι και αυτή η καμινάδα να το θυμίζει, ορατή από μακριά, στην έξοδο της πόλης προς τη Θεσσαλονίκη.
Το εργοστάσιο Ζάχαρης, ναυαρχίδα άλλοτε της τοπικής βιομηχανίας, ένα «κουφάρι» σήμερα πλάι σε άλλους εργοστασιακούς σκελετούς.
Σαράντα πέντε χρόνια έσβησαν μέσα σε λίγους μήνες, χωρίς κανείς να καταλάβει γιατί. Αντηχούν ακόμη οι άσαρκες διαβεβαιώσεις των πολιτικών, περί μετατροπής του σε βιοαιθανόλη ή κάτι άλλο. Δηλώσεις και ανεκπλήρωτες υποσχέσεις που αποδείχτηκαν «φούσκες» στο χρηματιστήριο της πολιτικής αβελτηρίας.
