Μια Ιταλίδα μάχεται για την Ελλάδα!
European Common Goods: Europe to Europeans, 19 nov 2011
Η Ελλάδα μπορεί να διαπομπεύεται διεθνώς, όμως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που υποστηρίζουν τη χώρα μας και θέλουν να αποκαταστήσουν την πληγωμένη φήμη της.
Η 47χρονη Ιταλίδα Κλαούντια Μπετιόλ, η οποία είναι μηχανικός, αποφάσισε να οργανώνει μέσω Ίντερνετ μια εκστρατεία υπέρ της Ελλάδας, ζητώντας από τους Ευρωπαίους να πουν «όχι» στην εκποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.
Όπως αναφέρεται σε σημερινό δημοσίευμα των «Νέων», η Κ. Μπετιόλ δεν θέλει να πωληθούν σε κερδοσκόπους τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, ωστόσο ζητεί να τα πάρει ένας ευρωπαϊκός δημόσιος φορέας που θα τα χρησιμοποιήσει ώστε να συγκεντρωθούν τα χρήματα που πρέπει να δώσει η χώρα στους δανειστές.
«Οι ρίζες της Ευρώπης είναι στην Ελλάδα.
Μαζεύουμε υπογραφές ώστε να ακουστούμε στις Βρυξέλλες. Θέλουμε να συγκεντρώσουμε έναν σεβαστό αριθμό για να μην πουν ότι είμαστε λίγοι» δήλωσε πρόσφατα στην ιταλική τηλεόραση.
Μέσω της ιστοσελίδας europeancommongoods καλεί όλους τους Ευρωπαίους να συμμετέχουν. Μέχρι στιγμής, την ιστοσελίδα έχουν επισκεφθεί περισσότεροι από 36.000 χρήστες, ενώ έχουν υπογράψει περίπου 2000 Έλληνες.
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ
H κρίση που επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία και συνεπώς το Ευρώ απαιτεί μια ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση από αυτή που σχεδιάσθηκε και υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Ο τρόπος που η Ευρώπη και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι ψηφοφόροι θα χειριστούν την Ελληνική κρίση θα θέσει ένα σημαντικό προηγούμενο για τις επόμενες κρίσεις και τους συνεπαγόμενους κινδύνους κυρίαρχων προεπιλογών τους.
Οι πιθανές αποφάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία πρακτικά αφέθηκε μόνη όπως και άλλες κυβερνήσεις σε παρόμοιες κρίσεις ελλείμματος, είναι βασισμένες στη μαζική πώληση των δημόσιων αγαθών και περιουσίας σε απροσδιόριστους αγοραστές, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα χρήματα που θα εγγυηθούν τα επόμενα δάνεια.
Αυτή είναι μια σαφώς λανθασμένη απόφαση όχι μόνο με βάση πολιτικούς όρους αλλά και από πρακτική άποψη. Πολιτικά είχαμε τη σημαντική εμπειρία στο τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα ότι η άρση των ελέγχων/κανονισμών και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ήταν συνώνυμες με την αποδοτικότητα, τις επενδύσεις, τον εκσυγχρονισμό και τον ανταγωνισμό.
Αντίθετα, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, από παταγώδεις αποτυχίες και πραγματική καταστροφή της αξίας από τις ίδιες δυνάμεις αγοράς που υιοθετήθηκαν ως λύση μακράς διαρκείας για οποιοδήποτε εθνικό και διεθνές οικονομικό πρόβλημα.
Η τελευταία χρηματοπιστωτική, αγοραστική και παγκόσμια οικονομική κρίση έχει αποδείξει, υπεράνω πάσης αμφιβολίας, ότι οι αγορές δεν είναι ικανές να αυτορυθμιστούν, ότι δεν υπάρχει κανένα αόρατο χέρι που ισορροπεί τα διαφορετικά συμφέροντα και ότι τα δημόσια χρήματα έχουν διασώσει τα ίδια ολιγοπώλια που υποτίθεται δεν θα υπήρχαν σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, ενθαρρυμένα από μια απορυθμισμένη αγορά. Δεν υπάρχει κανένα δωρεάν γεύμα και δεν υπάρχει καμία ανεξέλεγκτη αγορά που να απευθύνεται σ’ ένα κοινό αγαθό.
Πιστεύουμε έντονα ότι για ηθικούς και πολιτικούς λόγους αλλά και με βάση την πρακτική εμπειρία ότι οι δημόσιες πολιτικές δεν είναι μόνο να ρυθμίζουν ένα νεο-laissez-faire, ούτε ακριβώς να υποστηρίζουν τα ιδιωτικά συμφέροντα στο όνομα μιας υποτιθέμενης εθνικής ανταγωνιστικότητας, ούτε ακριβώς να ανακατανέμουν ένα μειωμένο εισόδημα.
Οι δημόσιες πολιτικές πρέπει να λειτουργούν για το δημόσιο συμφέρον, κάτω από δημοκρατικό έλεγχο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να έχουν ως στόχο να ενισχύουν τα δημόσια αγαθά και να ενθαρρύνουν τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις, υποστηριζόμενης από αποδοτική διαχείριση και ουσιαστική φορολογία για το καλό της κοινωνίας.
Αντί να αφήσουμε τα Ελληνικά δημόσια περιουσιακά αγαθά να πουληθούν αντί πινακίου φακής, είτε σε υπερδυνάμεις που έχουν ισχυρά συμφέροντα για τον έλεγχο των αγορών προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά τους (με μοιραία επίδραση στα δικά μας συμφέροντα) ή σε ιδιώτες επενδυτές που είναι εντελώς ανεύθυνοι σε κοινωνίες, ψηφοφόρους και εθνικά συμφέροντα, προτείνουμε να χρησιμοποιήσουμε με έναν αποτελεσματικότερο τρόπο τα δημόσια χρήματα που ξοδεύουμε ήδη για τα δάνεια του ΔΝΤ και της ΕΕ και για τα μέτρα υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Τα Ελληνικά δημόσια αγαθά, όπως και εκείνα άλλων χωρών σε πιθανή κρίση, πρέπει να πουληθούν σε ένα Ευρωπαϊκό οικονομικό συνεταιρισμό, είτε με αυστηρά δημόσιο χαρακτήρα είτε με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιων φορέων, προκειμένου να συγκεντρωθούν άμεσα, από τις κυβερνήσεις και τα διεθνή όργανα, τα απαραίτητα χρήματα.
Αυτό επιτρέπει τη διατήρηση δύο ζωτικής σημασίας συμφερόντων, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο:
τα αγαθά είναι εξαγοράσιμα από την ενδιαφερόμενη χώρα σε εύθετο χρόνο και στους λογικούς όρους ή μπορούν να παραγάγουν τα ανάλογα κέρδη στις κυβερνήσεις, αλλά διαχειρίζονται λαμβάνοντας υπόψη ταυτόχρονα και τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες. Εάν τα κυρίαρχα κεφάλαια είναι διαθέσιμα, δεν βλέπουμε γιατί οι ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις είναι ανέφικτες, κάτω από κατάλληλη διαχείριση και επίβλεψη.
τα αγαθά διατηρούνται ως Ευρωπαϊκά οικονομικά και βιομηχανικά περιουσιακά στοιχεία, αντί να διασκορπίζονται και να εκτίθενται σ’ ένα εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον. Η Ευρώπη που έχει δημιουργήσει μια τρομερή ολοκληρωμένη οντότητα, ειδικά στο οικονομικό επίπεδο, θα ήταν αυτοκαταστροφική εάν, σε περιόδους κορυφαίας έκτακτης ανάγκης, μία τέτοια Ευρώπη εμποδίζεται υλοποιώντας μια ασυνάρτητη βιομηχανική πολιτική.
http://totelostoufovou.blogspot.com/2011/11/blog-post_3652.html
http://europeancommongoodsblog.org
http://www.europeancommongoods.org
European Common Goods: Europe to Europeans, 19 nov 2011
Η Ελλάδα μπορεί να διαπομπεύεται διεθνώς, όμως υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που υποστηρίζουν τη χώρα μας και θέλουν να αποκαταστήσουν την πληγωμένη φήμη της.
Η 47χρονη Ιταλίδα Κλαούντια Μπετιόλ, η οποία είναι μηχανικός, αποφάσισε να οργανώνει μέσω Ίντερνετ μια εκστρατεία υπέρ της Ελλάδας, ζητώντας από τους Ευρωπαίους να πουν «όχι» στην εκποίηση της ελληνικής δημόσιας περιουσίας.Όπως αναφέρεται σε σημερινό δημοσίευμα των «Νέων», η Κ. Μπετιόλ δεν θέλει να πωληθούν σε κερδοσκόπους τα ελληνικά περιουσιακά στοιχεία, ωστόσο ζητεί να τα πάρει ένας ευρωπαϊκός δημόσιος φορέας που θα τα χρησιμοποιήσει ώστε να συγκεντρωθούν τα χρήματα που πρέπει να δώσει η χώρα στους δανειστές.
«Οι ρίζες της Ευρώπης είναι στην Ελλάδα.
Μαζεύουμε υπογραφές ώστε να ακουστούμε στις Βρυξέλλες. Θέλουμε να συγκεντρώσουμε έναν σεβαστό αριθμό για να μην πουν ότι είμαστε λίγοι» δήλωσε πρόσφατα στην ιταλική τηλεόραση.
Μέσω της ιστοσελίδας europeancommongoods καλεί όλους τους Ευρωπαίους να συμμετέχουν. Μέχρι στιγμής, την ιστοσελίδα έχουν επισκεφθεί περισσότεροι από 36.000 χρήστες, ενώ έχουν υπογράψει περίπου 2000 Έλληνες.
ΜΑΝΙΦΕΣΤΟ
ΓΙΑ ΤΑ ΕΥΡΩΠΑΪΚΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ
H κρίση που επηρεάζει την παγκόσμια οικονομία και συνεπώς το Ευρώ απαιτεί μια ριζικά διαφορετική αντιμετώπιση από αυτή που σχεδιάσθηκε και υλοποιήθηκε κατά τη διάρκεια των τελευταίων μηνών. Ο τρόπος που η Ευρώπη και οι Ευρωπαϊκές κυβερνήσεις και οι ψηφοφόροι θα χειριστούν την Ελληνική κρίση θα θέσει ένα σημαντικό προηγούμενο για τις επόμενες κρίσεις και τους συνεπαγόμενους κινδύνους κυρίαρχων προεπιλογών τους.
Οι πιθανές αποφάσεις της Ελληνικής κυβέρνησης, η οποία πρακτικά αφέθηκε μόνη όπως και άλλες κυβερνήσεις σε παρόμοιες κρίσεις ελλείμματος, είναι βασισμένες στη μαζική πώληση των δημόσιων αγαθών και περιουσίας σε απροσδιόριστους αγοραστές, προκειμένου να συγκεντρωθούν τα απαραίτητα χρήματα που θα εγγυηθούν τα επόμενα δάνεια.
Αυτή είναι μια σαφώς λανθασμένη απόφαση όχι μόνο με βάση πολιτικούς όρους αλλά και από πρακτική άποψη. Πολιτικά είχαμε τη σημαντική εμπειρία στο τελευταίο τέταρτο του προηγούμενου αιώνα ότι η άρση των ελέγχων/κανονισμών και οι ιδιωτικοποιήσεις δεν ήταν συνώνυμες με την αποδοτικότητα, τις επενδύσεις, τον εκσυγχρονισμό και τον ανταγωνισμό.
Αντίθετα, υπάρχει ένας μακρύς κατάλογος στην Ευρώπη και σε όλο τον κόσμο, από παταγώδεις αποτυχίες και πραγματική καταστροφή της αξίας από τις ίδιες δυνάμεις αγοράς που υιοθετήθηκαν ως λύση μακράς διαρκείας για οποιοδήποτε εθνικό και διεθνές οικονομικό πρόβλημα.
Η τελευταία χρηματοπιστωτική, αγοραστική και παγκόσμια οικονομική κρίση έχει αποδείξει, υπεράνω πάσης αμφιβολίας, ότι οι αγορές δεν είναι ικανές να αυτορυθμιστούν, ότι δεν υπάρχει κανένα αόρατο χέρι που ισορροπεί τα διαφορετικά συμφέροντα και ότι τα δημόσια χρήματα έχουν διασώσει τα ίδια ολιγοπώλια που υποτίθεται δεν θα υπήρχαν σε ένα υγιές ανταγωνιστικό περιβάλλον, ενθαρρυμένα από μια απορυθμισμένη αγορά. Δεν υπάρχει κανένα δωρεάν γεύμα και δεν υπάρχει καμία ανεξέλεγκτη αγορά που να απευθύνεται σ’ ένα κοινό αγαθό.
Πιστεύουμε έντονα ότι για ηθικούς και πολιτικούς λόγους αλλά και με βάση την πρακτική εμπειρία ότι οι δημόσιες πολιτικές δεν είναι μόνο να ρυθμίζουν ένα νεο-laissez-faire, ούτε ακριβώς να υποστηρίζουν τα ιδιωτικά συμφέροντα στο όνομα μιας υποτιθέμενης εθνικής ανταγωνιστικότητας, ούτε ακριβώς να ανακατανέμουν ένα μειωμένο εισόδημα.
Οι δημόσιες πολιτικές πρέπει να λειτουργούν για το δημόσιο συμφέρον, κάτω από δημοκρατικό έλεγχο, πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να έχουν ως στόχο να ενισχύουν τα δημόσια αγαθά και να ενθαρρύνουν τις μακροπρόθεσμες επενδύσεις, υποστηριζόμενης από αποδοτική διαχείριση και ουσιαστική φορολογία για το καλό της κοινωνίας.
Αντί να αφήσουμε τα Ελληνικά δημόσια περιουσιακά αγαθά να πουληθούν αντί πινακίου φακής, είτε σε υπερδυνάμεις που έχουν ισχυρά συμφέροντα για τον έλεγχο των αγορών προκειμένου να ενισχυθεί η ανταγωνιστικότητά τους (με μοιραία επίδραση στα δικά μας συμφέροντα) ή σε ιδιώτες επενδυτές που είναι εντελώς ανεύθυνοι σε κοινωνίες, ψηφοφόρους και εθνικά συμφέροντα, προτείνουμε να χρησιμοποιήσουμε με έναν αποτελεσματικότερο τρόπο τα δημόσια χρήματα που ξοδεύουμε ήδη για τα δάνεια του ΔΝΤ και της ΕΕ και για τα μέτρα υποστήριξης της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Τα Ελληνικά δημόσια αγαθά, όπως και εκείνα άλλων χωρών σε πιθανή κρίση, πρέπει να πουληθούν σε ένα Ευρωπαϊκό οικονομικό συνεταιρισμό, είτε με αυστηρά δημόσιο χαρακτήρα είτε με πλειοψηφική συμμετοχή δημόσιων φορέων, προκειμένου να συγκεντρωθούν άμεσα, από τις κυβερνήσεις και τα διεθνή όργανα, τα απαραίτητα χρήματα.
Αυτό επιτρέπει τη διατήρηση δύο ζωτικής σημασίας συμφερόντων, τόσο σε Ευρωπαϊκό όσο και σε εθνικό επίπεδο:
τα αγαθά είναι εξαγοράσιμα από την ενδιαφερόμενη χώρα σε εύθετο χρόνο και στους λογικούς όρους ή μπορούν να παραγάγουν τα ανάλογα κέρδη στις κυβερνήσεις, αλλά διαχειρίζονται λαμβάνοντας υπόψη ταυτόχρονα και τις οικονομικές και κοινωνικές ανάγκες. Εάν τα κυρίαρχα κεφάλαια είναι διαθέσιμα, δεν βλέπουμε γιατί οι ελεγχόμενες από το δημόσιο επιχειρήσεις είναι ανέφικτες, κάτω από κατάλληλη διαχείριση και επίβλεψη.
τα αγαθά διατηρούνται ως Ευρωπαϊκά οικονομικά και βιομηχανικά περιουσιακά στοιχεία, αντί να διασκορπίζονται και να εκτίθενται σ’ ένα εξαιρετικά αβέβαιο μέλλον. Η Ευρώπη που έχει δημιουργήσει μια τρομερή ολοκληρωμένη οντότητα, ειδικά στο οικονομικό επίπεδο, θα ήταν αυτοκαταστροφική εάν, σε περιόδους κορυφαίας έκτακτης ανάγκης, μία τέτοια Ευρώπη εμποδίζεται υλοποιώντας μια ασυνάρτητη βιομηχανική πολιτική.
http://totelostoufovou.blogspot.com/2011/11/blog-post_3652.html
http://europeancommongoodsblog.org
http://www.europeancommongoods.org
